چگونه درخت به بکاريم؟

چگونه درخت به بکاریم؟

طبق نظر و تحقیقات مهندسین نهالستان آلفا نهال :درخت به از خانواده سیب است و به شکل درختچه رشد می کند. میوه به از نوع گلسرخ هاست و اولین بار در جنوب اروپا و آسیای صغیر دیده شده است. به نسبت سیب و گلابی مقاومت کمتری در برابر سرما دارد و سرمای بیشتر از 100 تا 400 ساعت می تواند به جوانه های این میوه آسیب بزند. درخت به پس از چهار تا پنج سال میوه می دهند و این باروری تا حدود چهل یا پنجاه سال ادامه خواهد داشت. درخت به خودبارور است.

به میوه ای بسیار مفید و حاوی کربوهیدرات ها، فیبر، چربی، پروتئین، ویتامین B1 (تیامین)، ویتامین B2 (ریبوفلاوین)، ویتامین B3 (نیاسین)، ویتامین B5، ویتامین B6، ویتامین B9 (اسید فولیک)، ویتامین C، کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم، سدیم و روی می باشد.

انواع به و درخت به

میوه به نیز مانند بسیاری از انواع میوه، گونه‌های مختلفی دارد؛ از این میان می‌ توان به موارد زیر اشاره کرد؛

به اصفهان؛ شکل بیضی دارد و از انواع پربار است، از سال دوم به بار می‌نشیند و نسبتاً به کم‌آبی و سرما نسبتاً مقاومت دارد.

به آذربایجان؛ این نوع نیز از گونه‌های پربار است و طعمی ترش و آبدار دارد. شکل این به، گرد است. برای کاشت در مناطق سردتر مناسب است و مقاومت خوبی در برابر سرما و خشکی دارد.

به شاهرود؛ این گونه طعم شیرین‌ تر و کم‌ آب‌ تر دارد و نسبت به گونه‌ های قبلی کوچکتر است.

به آناناسی؛ این گونه شکلی کشیده‌تر و رنگ سبز دارد و شبیه به گلابی بوده و خاستگاه آن منطقه بالکان است.

درخت به آمریکایی؛ این گونه همانطور که از نامش پیداست خاستگاهش آمریکا بوده و گونه‌ای اصلاح نژاد شده است. شکل گردی داشته و گونه‌ای بسیار پربار است.

به لیمو؛ این نوع دارای عطر خاصی است که بسیار معطر بوده و از برگ‌های آن به‌ عنوان دمنوش استفاده می‌شود و امکان پرورش در گلدان را نیز دارد.

به ایتالیایی؛ خاستگاه این به ایتالیا بوده، میوه آن درشت، سنگین و پربار است.

به قرمز؛ این نوع به با رنگ قرمز خود متمایز است. خاستگاه آن ایتالیا بوده و مقاومت خوبی نسبت به خشکی داشته و صرفه اقتصادی دارد.

https://alphanahal.ir/خرید-نهال/

انواع کاشت نهال به چیست:

درخت به با نام علمی« Cydonia oblonga» با ارتفاع متوسط خود، عموماً از سال سوم یا چهارم کاشت میوه می‌دهد و برای کاشت نهال به، روش‌های مختلفی وجود دارد که با اتخاذ این روش‌ها و رعایت شرایط و نکاتی که در بالا به آن اشاره شد و در ادامه به آن‌ها پرداخته خواهد شد، می‌ توانیم درخت به بالغ و باروری داشته باشیم. جهت کاشت به که برگ‌ها و میوه‌ های کرکی دارد، می‌ توان از روش‌های مختلفی مانند؛ کاشت بذر، قلمه زدن، پاجوش درخت به، پیوند زدن و خواباندن بهره مند شد.

درخت به را مانند اکثر درختان دیگر می توان از راه های گوناگونی نظیر قلمه، پاجوش، پیوند وخوابانیدن ازدیاد بخشید. پیوند هایی که برای به مناسب  تر است به ترتیب شکمی و اسکنه ای است. قلمه های خشبی و نیمه خشبی نیز برای قرمه زدن درخت به مناسب است.  لازم به ذکر است که باید قلمه های خشبی را در اواخر پاییز تا اوایل زمستان به اندازه 25 سانتی متر و قلمه های نیمه خشبی را باید اواسط تابستان تا اوایل پاییز به اندازه 15-12 سانتی متر تهیه کرد. بهتر است درختان به را با فاصله پنج تا شش متر از یکدیگر بکارید

نکته: باید در انتهای قلمه نیمه خشبی سه تا چهار برگ باقی بماند.

کاشت بذر به:

برای پرورش درخت به از طریق بذر، نیاز است که دانه‌های به را از داخل میوه آن خارج ساخته، آن‌ها را شسته تا ذرات گوشت میوه روی دانه‌ها باقی نماند، سپس در جایی خنک به مدت یک یا دو روز قرار داده تا خشک شوند. آنگاه داخل یک کیسه نایلونی، مانند زیپ‌ کیپ را تا ¾ از ماسه مرطوب یا خزه اسفنجی تمیز پر کرده و دانه‌ها را در آن بگذارید و درب کیسه را بسته و کیسه را به مدت تقریباً 3 ماه در یخچال قرار دهید.

بعد از این مدت 1 یا 2 دانه را در یک گلدان با خاک مخلوط کاشته و گلدان را کنار پنجره خود قرار دهید. به یاد داشته باشید دانه‌ های به باید در عمق یک سانتی‌متر از سطح خاک گلدان کاشته شوند. هنگامی که دانه‌ها جوانه زد و رشد کرد و دارای دو برگ شد، زمان آن رسیده است که گیاهان کوچک را به داخل خاک باغچه یا باغ منتقل نمایید.

https://alphanahal.ir/quince-seedlings/

کاشت از طریق قلمه زدن:

قلمه زدن؛ روشی دیگر برای کاشت درخت به، استفاده از روش قلمه‌زدن است. به این صورت که می‌ توان از دو نوع قلمه چوبی و قلمه نیمه‌چوبی استفاده کرد. قلمه‌ها باید بدون برگ باشند و زمان گرفتن قلمه چوبی در آواخر پاییز و اوایل زمستان است و زمان گرفتن قلمه نیمه‌چوبی، از اواخر تابستان تا اوایل پاییز است.

در هنگام گرفتن قلمه باید دقت کنید که از زیر گره‌ای که روی ساقه است، برش بزنید و در انتهای قلمه می‌ توانید قسمتی از پوست را جدا کنید که سرعت ریشه‌زایی افزایش یابد. قلمه‌ها را در گلدانی که دو قسمت شن و یک قسمت خاک برگ دارد کاشته و باید همیشه سطح خاک رطوبت داشته باشد.

همچنین می‌ توانید از هورمون‌های ریشه‌ زایی قبل کشت نیز استفاده کنید و روی گلدان قلمه را جهت حفظ رطوبت با نایلون بپوشانید. گلدان حاوی قلمه را می‌بایست دور از نور مستقیم خورشید به مدت 2 تا 3 ماه نگهداری کرد تا قلمه‌ها ریشه دار شده و آماده کاشت در باغ و باغچه شوند.

کاشت درخت به از طریق پیوند زدن:

پیوند زدن؛ پیوند نیز روش دیگری است که برای داشتن یک درخت به استفاده می‌شود. نیاز به یک گیاه پایه و پیوند گرفته شده از یک درخت به است که دارای شرایط و میوه مناسب و با کیفیت باشد. با استفاده از روش‌های انجام پیوند، محل برش ساقه پیوندی را آماده کرده و بر روی پایه مورد نظر قرار می‌دهیم.

قطر پیوند و پایه باید یکسان بوده و با ایجاد برش‌هایی هر دو کاملاً یکدیگر را پوشانده و روی هم قرار بگیرند. روش‌های پیوند زدن مختلفی را می‌ توان به کار بست، به عنوان مثال از یک درخت بالغ با قدرت باروری بالا می‌ توان با روش پیوند زبانه‌ای، پیوندی را روی پایه مورد نظر قرار داد. به عنوان مثال، پایه زالزالک یکی از پایه‌های مناسب برای پیوند درخت به است.

خواباندن؛ در اینجا نیز مانند استفاده از طریق خواباندن در گیاهان دیگر، می‌ توان قسمتی از یکی از شاخه‌های بلند را در حالیکه به درخت وصل است، زیر خاک قرار داد. در این وضعیت شاخه خوابانده شده در مجاورت با رطوبت خاک ریشه می‌زند و بعد از اینکه از ریشه زدن آن شاخه مطمئن شدیم، شاخه را از درخت اصلی جدا می‌کنیم.

راهنمای کاشت نهال به

دما: کاشت نهال به عمدتا در مناطقی با آب و هوای معتدل و سرد انجام می شود ، نهال به باید در دمای پایین زیر 7 درجه سانتیگراد به مدت 100 تا 400 ساعت نگهداری شوند تا رشد کنند. در تابستان ، درختان برای رسیدن به رشد مطلوب به تابستانهای نسبتاً گرم نیاز دارند.

نور: یک نهال به برای رشد به نور خورشید کافی احتیاج دارد اگر مقدار مناسبی از نور خورشید را بدست آورد ، رشد خوبی خواهد داشت. هنگام کاشت نهال ، محافظت از درختان در برابر بادهای شدید را مد نظر قرار دهید ، زیرا بادهای شدید باعث کاهش عملکرد درختان می شود.

هرس: نهال به هرس مداوم زیاد احتیاج ندارید اما می توانید شاخه ها را اصلاح کنید تا برگ های بهتری ایجاد شود.

انواع هرس و هرس درخت به

در هرس گیاهان و درختان انواع مختلف هرس ریشه، هرس شاخه و هرس میوه و برگ‌های مختلف انجام می‌شود. در هرس شاخه‌های یک درخت انواع هرس‌های زیر برشمرده می‌شود:

هرس جامی

هرس هرمی

هرس شلجمی

هرس کوردون

آنچه مسلم است، هرس به سلامت، طول عمر و قدرت رشد و باروری درخت کمک می‌کند و باعث از بین رفتن شاخه‌های زاید و دفع آفات و بیماری‌ها می‌گردد. البته درخت به، در سال‌های ابتدایی نیاز چندانی به هرس نداشته و در سال‌های دیگر نیز صرف جدا کردن شاخه‌های شکسته و مرده نیاز به هرس برطرف می‌شود. البته در مواردی که شاخه‌ها در هم تنیده می‌شوند و برداشت میوه‌ها را سخت می‌کنند، یا میوه‌ها ریز می‌شوند، می‌ توان برخی شاخه‌های اضافی را هرس کرد.

هرس درخت به

درختان جوان به گفته برخی از پرورش دهندگان در 5-3 سال اولیه زندگی خود نیازی به هرس ندارند.  مگر حذف پاچوشهایی که از کنار تنه اصلی گیاه و در کنار پایه اصلی درختان ازخاک می روید. این عمل در تمامی طی زندگی درخت به باید انجام شود. زیرا پاجوشها تنها انرژی گیاه مادری را مصرف کرده و فایده دیگری ندارند.  بعد از آن نیز هرس این گیاه شامل قطع ساقه ها و شاخه هایی است که شکسته و آسیب دیده هستند و یا اینکه با رشد در جهت نامناسب ، مزاحم رشد سایر شاخه ها می شوند و زمان مناسب هرس نیز در اواخر زمستان است.

برای کوتاه کردن شاخه هایی که مزاحم رشد سایرین شده اند و یا رو به مرکز گیاه ردد کرده اند باید به گونه ای عمل کرد و که حداکثر حدود یک سوم طول شاخه کوتاه شود و دو سوم آن باقی بماند. در هرس این درخت اصلا نباید زیاده روی کرد. چون گلها و شکوفه های درختان به بر روی ساقه های حاصل از فصل رشد جدید شکل میگیرند. یعنی در بهار ابتدا مقداری رشد ساقه جدید شکل میگیرد و گلها روی همین شاخه ها پدیدار می شوند. به همین دلیل اگر در کوتاه و یا قطع کردن ساقه ها و شاخه های این درختان زیاده روی کنیم، از تعداد ساقه هایی که در فصل بهار خواهند رویید کم می شود. و به همین دلیل شکل گیری میوه ها نیز کاهش خواهد یافت. با این وجود و البته در مورد درختان به که بالغ و بزرگ هستند و چندین سال است که میوه دهی دارند میتوان نسبت به حذف تدریجی یک ساقه مسن که میوه دهی چندانی ندارد اقدام کرد تا انرژی گیاه صرف رشد سایر ساقه ها شود.

ازطرفی اگر تعداد میوه های شکل گرفته زیاد باشد باید در مراحل اولیه رشد میوه ها تعدادی از آنها را حذف کرد و به اصطلاح تنک کرد تا رشد و بزرگ شدن میوه های باقیمانده به خوبی انجام گیرد. این کار را می توان 2-1 هفته بعد از اینکه گلبرگهای گلها ریزش کردند انجام داد و نسبت به کم کردن تعداد میوه ها اقدام کرد. البته باز هم یادآوری می کنم این کار در صورتی ضرورت دارد که تعداد میوه های شکل گرفته زیاد باشد و میوه ها فضای کافی برای رشد و بزرگ شدن نداشته باشند.

آفات و بیماری های به و درمان

از آفات این گیاه می‌توان به سرخرطومی درخت به اشاره کرد که معمولا در میانه‌های تابستان فعالیت می کنند و لاروهای آن با تغذیه خود به درختان به آسیب می‌رسانند. البته لاروهای حشرات دیگر نیز هستند که با تغذیه خود از برگها و همچنین میوه های جوان می توانند به این گیاه آسیب وارد آورند. با مشاهده چنین مشکلاتی می توان با استفاده از سموم آفت کش همانند آفت کشهای تماسی ، فعالیت این لاروها را کنترل و محدود کرد.

شته نیز گاهی مشکلاتی را ایجاد می کند و اکثر بر روی نواحی جوان گیاه همانند سرشاخه ها فعالیت می کند. اگر تعداد شته ها زیاد باشد می تواند به دلیل تولید ماده چسبناک عسلک موجب چسبناک شدن سطح برگها و میوه های جوان شود. از سموم آفت کش نیز می توان برای کنترل حشرات استفاده کرد. توجه کنید که سم آفت کش کارباریل یکی از سمومی است که یم تواند به برگهای درختان به آسیب شدید وارد کند بنابراین جهت مبارزه با آفات این سم را انتخاب و استفاده نکنید.

آفت و بیماری آتشک به و درمان : یکی از بیماریهای خطرناک درختان به آتشک است که علاوه بر به ، درختان سیب و بخصوص گلابی را می تواند آلوده و از پای درآورد. بیماری آتشک به دلیل فعالیت نوعی باکتری با نام علمی Erwinia amylovora  است . این بیماری بر روی شاخه های جوان وسرشاخه ها، برگها و همچنین شکوفه ها مشاهده می شود و اولین علائم را می توان همزمان با ریزش گلبرگ شکوفه های درخت و بر روی نواحی یاد شده مشاهده کرد. نواحی آلوده تغییر رنگ می دهند و پژمرده، چروکیده و خشک می شوند.

اگر شرایط آب و هوایی منطقه شما مرطوب نیز باشد، در هنگام فعالیت  یماری آتشک می توانید شاهد ترشح شیره از قسمتهای بیمار نیز باشید. سرعت پیشرفت این بیماری با توجه به نوع رقم درخت (برخی انواع مقاوم تر و برخی حساس تر هستند) ، سن درخت، شرایط آب و هوایی و قدرت گیاه مختلف متفاوت است اما به هر حال می تواند بعد از مدتی تمامی گیاه را از پای دربیاورد و از بین ببرد.  متاسفانه این بیماری درمانی سریع و 100? ندارد مخصوصا به دلیل اینکه عامل این بیماری نوعی باکتری است، مصرف قارچکشها آنطور که مورد نظر است، اثری بر روی کنترل و ریشه کن کردن این بیماری نخواهند داشت. برای جلوگیری از شیوع این بیماری اولا باید ارقامی از گیاه را انتخاب کرد که به شکل ژنتیکی به این بیماری مقاوم هستند و همچنین با انجام نگهداری خوب و مناسب از گیاه ،درختانی قوی پرورش داد که توان ایستادگی و مقاومت بیشتری در برابر این بیماری داشته باشند .

بهتر  است که به محض مشاهده قسمتی از شاخه و ساقه درخت که علائم آتشک را نشان می دهد هر چه زودتر نسبت به قطع و حذف این شاخه اقدام کرد  از نظر کاربرد سموم اگر خطر شیوع این بیماری در منطقه شما سابقه دارد بهتر است که قبل از مشاهده علائم از سموم استفاده کرد زیرا سموم بعد از ظهور این بیماری اثر بخشی کمی دارند. از جمله سمومی که بدین منظور استفاده می شود میتوان به این نمونه ها اشاره کرد: باکتری کشهایی همانند استرپتومایسین Streptomycin و یا Terramycin که به نحوی نوعی آنتی بیوتیک گیاهی به شمار می روند(البته این مواد را بهتر است زمانی که میوه ها شکل گرفته اند و قابل مشاهده هستند مصرف نکنیم) ، ماده تریس-آلومینیم Aluminum tris که نوعی باکتری کش محسوب می شود اما باید قبل و هنگام گلدهی مصرف شود، سموم قارچکش حاوی عنصر مس که اگرچه قارچکش هستند اما به دلیل داشتن عنصر مس بر روی باکتریها نیز اثر دارند و بیش از سایر موادی که جهت مبارزه با این بیماری معرفی می شوند، در دسترس همگان هستند .

بهتر است که از سموم حاوی عنصر مس هنگامی استفاده کرد که درختان هنوز در رکود به سر می برند و یا در مراحل اولیه بیدار شدن و فعالیت درخت باشد زیرا این سموم می توانند به برگها و میوه های جوان آسیب برسانند با این وجود اگر خطر از بین رفتن تمامی درخت به دلیل این بیماری وجود دارد ، استفاده از آن هنگام وجود گلها و میوه های جوان اجتناب ناپذیر است بخصوص اینکه گاهی برای کنترل مناسب این بیماری مجبور خواهیم بود چندین بار از این سم استفاده کنیم.

 بیماری زنگ بیماری دیگر قارچی است که اکثرا بر روی میوه های گیاه و گاهی برگهای آن لکه هایی نارنجی رنگ ایجاد می کنند برای مبارزه با این بیماری نیز سموم را می بایست قبل از فعالی شدن گیاه و بیدار شدن جوانه ها استفاده کرد و از جمله سموم پیشنهادی برای مسئله می توان به زیرام و تیرام اشاره کرد. پوسیدگی ریشه و طوقه درختان به نوعی بیماری قارچی که توسط قارچ آرمیلاریا Armillaria mellea ایجاد می شود ریشه های درختان به را درگیر می کند و به تدریج آنها را از بین می برد . در نتیجه شاهد پژمردگی شاخه های این گیاه و زوال تدریجی درخت خواهیم بود.

بیماری لکه برگی قارچی درختان به Quince fleck که توسط Fabraea maculata ایجاد می شود بخصوص در مناطقی که رطوبت بالایی در طی فصل رشد دارند شیوع می‌یابد. در این بیماری بر روی برگها لکه هایی تیره رنگ با مرکزی سفید رنگ و کوچک شکل میگیرد . این لکه ها به تدریج بزرگ می شوند و به هم می پیوندند ونواحی وسیعی را تشکیل می دهند. ریزش برگها و از بین رفتن میوه ها از جمله اثرات شیوع این بیماری است. سموم حاوی عنصر مس از جمله سموم موثر بر روی کنترل این بیماری است .